Ik begin even zonder titel. Mijn hoofd is vol. Vol van de vakantie, vol van wat er nu gebeurt en vol van wat nog komen gaat. Ik ga dan denk ik ook een aantal verschillende blogs schrijven. Gewoon om het lekker overzichtelijk te maken (vooral voor mezelf 😉 )
Momenteel zit ik in de eetkamer. Vanuit de woonkamer hoor ik Saar. Ze kijkt even televisie. Dat mag nu als ze middags uit bed komt. We doen haar iets eerder naar bed, want die feestjes s ‘avonds werden we een beetje zat van. Helemaal met het oog op de start van een nieuw seizoen waarin je s avonds weer ergens naar toe mag. Als ze s middags dan wakker wordt, is ze nog een beetje van de kaart (soms moeten we haar wakker maken), dus dan kan ze even bijkomen. Zij kan even rustig wakker worden en ik kan nog even rommelen (win-win). Ook merkte ik dat als ze televisie voor het eten keek het wel leek alsof ze dan bij het eten alleen maar meer grapjes maakte en minder at. En het lijkt te werken om haar op een ander moment televisie te laten kijken. Ach ja dit werkt nu… wie weet morgen wel niet meer 😉
Terwijl ik net boven was om Saar uit bed te halen is mijn bijna droge was weer helemaal doorweekt door een klein regenbuitje. Het weer lijkt wel een weerspiegeling van ons leven. Veel zonneschijn met af en toe een vreselijke plensbui. Daar moet je soms even van bijkomen.
Ik wil er niet te veel over uitweiden, maar soms staat je leven even helemaal op de kop. Er gebeurt iets en alles wat je voor ogen had, wordt even flink door elkaar geschut. Ik denk dat we dat allemaal wel kennen. Zo ook hier. Door een pittige gebeurtenis wordt alles even op de kop gezet. Je moet weer opzoek naar een nieuw ritme, energie opbouwen voor wat nog komen gaat en sterk zijn voor je dierbare. Op zulke momenten ben ik dan enorm dankbaar dat ik niet alleen leef voor mezelf. Maar dat ik leef voor God. Hij die het begin en het eind is. Ook in deze situatie. Hoe onzeker het ook lijkt. Ik geloof dat hij erbij is en het leidt, dat Zijn plan vast staat wat er ook gebeurd. Onze wereld staat te schudden, maar Hij is de rots. Daar geloof ik in en daar wil ik me aan vast houden.
Ik word er altijd een beetje vervelend van als dingen anders lopen in het leven. Een vriendin van mij zegt vaak: Zoals verwacht loopt alles anders. En dat is vaak wel het geval. Nou ben ik gewoon niet zo heel erg flexibel. Nou laat ik het anders zeggen, ik vergeet soms dat de stormen in je leven (de dingen die nou eenmaal anders gaan dan gehoopt), de wind zijn die je sterker maken. Net als een boom die door weer en wind steviger en sterker wordt. In die tijden van storm vergeet ik wel eens wie er altijd onveranderd blijft. Dan zak ik weg in zelfmedelijden (en als iemand me daaruit wilt halen, denk ik.. laat me toch even… herkenbaar? ) Als ik dan dingen uitspreek vanuit ongeloof of twijfel maakt me dat niet weerbaarder maar juist kwetsbaarder. Ik heb het niet over mooi weer spelen. Daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Maar ik heb het over ‘het geloven in verandering’. Misschien kan de situatie waar je inzit niet veranderen, maar jouw perspectief of houding tegenover de verhouding wel. Ik geloof dat er in elke situatie verandering mogelijk is. Waarom? Omdat erbij God niks onmogelijk is. En daar houd ik me dan ook aan vast.
Daarom is het ook zo belangrijk dat je in tijden van rust je, je wortels laat groeien. Voor mij betekend dit meer bijbel lezen, me omringen met mijn lieve vriendinnen en samenzijn met familie. Mijn tijd investeren in gezond eten, op tijd naar bed gaan en leuk dingen doen. De dingen doen waar je van oplaad. Ook moet ik er dan bewust voor kiezen om meer te schrijven, te journalen en te bidden. Dit maakt mij sterk. Dit maakt mijn wortels langer. Hierdoor kan ik beter overeind blijven in de stormen van het leven. Zowel fysiek als geestelijk.
Het klinkt allemaal heel nobel, maar ik doe dit lang niet altijd. Want juist in tijden dat het rustig is, goed gaat of er niet zoveel te doen is, vergeet ik juist die dingen te doen die me energie geven en kracht om mijn wortels te laten groeien. Ik ga dan achterover zitten en geniet van het niks doen (begrijp me niet verkeerd, daar is ook niks mis mee). Maar het gaat om de balans. Mijn moeder zei altijd: Als je druk bent wanneer je tijd hebt, heb je tijd wanneer je druk bent. En hoe irritant ik dat ook vond (het had dan vaak betrekking op de toetsweken), het klopt als een bus.
Dus laat me je dat meegeven. Zorg dat je oplaad in tijden van rust, investeer in de groei van je wortels en wees dankbaar. De drie key-elementen om overeind te blijven staan in de storm.
Liefs Barbara
