3 enge woorden: Sluitspier, onderkantje en lekkage.

Een druppeltje hier, een druppeltje daar, een heleboel druppeltjes bij elkaar.. Ik voel een nieuw liedjes op deze zeer vroege ochtend… (iets met de klok een uur vooruit en het is nu 7 uur… dus eigenlijk 6 uur en ik ben al een hele tijd wakker… en… vinden jullie me al zielig?) Tja, in het nummer:’De overgangstrein’, hebben we het al kort even over onze sluitspier. Maar in deze tijd krijg ik ook spontane inspiratie voor een nieuwe variant… en ik denk dat de titel: ‘zwangerschapslekkage ‘, wordt… (En dat de spellingscontrole niet helemaal flipt, duidt maar op het feit dat het dus gewoon een ding is… )

Nou hoor ik je denken: ‘Barbara, waarom zou je in vredesnaam willen bloggen over je sluitspier’. Mijn antwoord: ‘Waarom niet’. Het is toch zeker wel een dingetje en daarnaast heb ik ook al geblogd over aambeien en wie weet komt er ook nog wel een blog over tepelkloven… Want dat vrouwenlijf… dat blijft me verbazen.

Een paar ochtend geleden zat ik wee-moederlijk voor onze klerenkast. Daar lagen mijn mooie spijkerbroeken. Keurig in maatje 40… zou ik daar ooit nog weer inpassen dacht ik? Hopelijk.. Some day… Als ik ze maar niet bevuil met mijn lekkage. Want ik hoef maar een hoestje of een niesje te doen en het is raak hoor. En dat is best irritant. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat onderkantje altijd best een ding vind. Ik weet dat er vrouwen zijn die het geen probleem vinden dat je straks a publiek poedeltje naakt ligt te bevallen. Maar voor mij is dat echt een enorm ding. Ik weet dat het eruit moet en dat bevallen met een broek aan, helaas niet mogelijk is. Maar dat andere dan tegen je zeggen: ‘Ah joh, als jij aan het bevallen bent, maakt je dat allemaal niks uit. Want je wil dat kind er gewoon uit hebben’. Nou ik kan je 1 ding vertellen… het schaamrood staat meteen op mijn wangen als ik terug denk aan de bevalling van Saar en iedereen die daar beneden wat moest bekijken, doen of begeleiden. VERSCHRIKKELIJK.

Misschien dat ik daarom over zulke dingen een beetje luchtig probeer te schrijven. Dat helpt mij ook om het iets minder erg te maken. Maar ik merk dat dan zulke opmerkingen of een opmerking over: die doktoren hebben alles al gezien’, me irriteren. Alsof mijn schaamte er dan niet mag zijn. Ik heb bijvoorbeeld al besloten dat ik niet op mijn rug wil bevallen. Bij Saar kon het niet anders omdat ik een ruggenprik had, maar als het niet hoeft wegens medische redenen, liever niet. Ik vind bij niks, meer vrouw-onvriendelijk dan het liggen op je rug, met je benen in die beugels en je gehele onderkant open en bloot for the world to see… Waarom de Heer niet bedacht heeft dat je ook kan bevallen uit je navel… dat ga ik Hem vragen als ik Hem later mag ontmoeten.

Maar goed, eigenlijk is het ook wel heel erg bijzonder dat er straks gewoon een minimensje uit mijn gaatje komt. Echt te bizar eigenlijk.. en dan snap ik ook best die lekkage. Die was natuurlijk al een beetje ontstaan, na de bevalling van Saar. En met een lekker verse baby in de buik, is die druk een beetje opgevoerd en is de lekkage tijdens deze zwangerschap real. Gek eigenlijk dat dingen die zo normaal zijn (controle over je sluitspier), nu opeens zo anders zijn. Maar goed een lekker excuus om te zoeken naar ecologische Tena ladietjes… Want dat onderkantje moeten we wel milieuvriendelijke behandelijk natuurlijk 😉

Ik neem aan dat ik toch niet de enige ben, die dat open en bloot tijdens zo’n bevalling echt verschrikkelijk vind. En dan gaat het me niet zo zeer over alleen dat onderkantje hoor. Ik merk dat het voor mij ook een serieuze belemmering is voor dingen zoals borstvoeding. Ik word zelf ook heel ongemakkelijk als iemand de borsten uit de bh popt om er vervolgens een baby aan te hangen (alle respect voor de borstvoedings-mama’s hoor). En nee, wees maar niet bang er is nooit iets traumatisch gebeurt. Voor mij is dus, het niet prettig vinden van bloot zijn, ook een reden dat ik meteen ga kolven. Want ik vind het heel vervelend om bij andere te voeden. Bij Saar ging ik telkens apart zitten.. nou dat betekende dan dat ik twee uur apart zat (zolang deed ze over een voeding), op een verjaardag waar je dan 3 uurtjes was… Super gezellig dus. Ik heb ook niet heel lang borstvoeding gegeven, ook wegens meerdere andere redenen, maar het openbaar blote borsten heeft ook een kleine rol gehad.

Soms vraag ik me af of het deze ongemakkelijkheid voortkomt uit een stukje schaamte of onzekerheid? Misschien deels.. Maar eigenlijk vind ik het vrouwelijke lichaam iets heel moois. Maar voor mij zijn deze delen gewoon privé. En dan mag je misschien wel dokter zijn of verloskundige, maar dat maakt het voor mij niet minder privé. Tja en dat dan alles daarbeneden met het woord ‘schaam’ begint… helpt misschien niet echt nee… (vast verzonnen door een man…)

Ach ja, dat onderkantje van ons.. het is wat. De baby moet eruit en ook al was de borstvoeding de vorige keer een ramp, we gaan het gewoon weer proberen. Lekker met ook een combi van kolven, om zo toch iets meer vrijheid te hebben. En als het niet gaat en ik weer vreselijke veel last krijg van al die extra hormonen die vrij komen tijdens de borstvoeding, dan stappen we over op de fles. Want kijk even naar mijn prachtige dochter, die is daar ook prima groot op geworden! En voor alle mama’s die er geen enkele moeite mee hebben om overal borstvoeding te geven: Laat je niet belemmeren door vrouwen zoals ik die er misschien een beetje ongemakkelijk van worden. Het is echt niet persoonlijk en als het je lukt om borstvoeding te geven, is dat iets moois. En ik? Ik kijk wel even de andere kant op hoor 😉 En voor alle mama’s met lekkage… een druppeltje meer of minder – maakt jou een fantastisch vrouw… want hallo.. je hebt een minimensje gedragen! En of de baby er nou via de onderkant of via een keizersnee uit gekomen is, het vrouwenlijf is ontzettend bijzonder. Dan maar een lekkere Tena Lady in de onderbroek… Want we laten ons een flinke lachbui niet ontnemen toch?

Liefs Barbara