Jullie dachten vast: woow verse spellingsfout.. maar nee hoor.. er staat echt aambeien.. Ik wil je dan ook adviseren om deze blog niet te lezen als je heel graag zwanger wilt worden. Het blijft altijd zo’n gevoelig onderwerp, dingen delen over je zwangerschap. Helemaal als je gewoon even lekker wilt klagen en je dierbaren in je omgeving hebt, die mega graag een kindje willen. Dan snap ik dat je mij een enorm – ongevoelig zeikwijf vindt. Dus nogmaals. Lees deze blog dan niet. Want zo ongevoelig als ik nu misschien overkom, zo meelevend ben ik met de vrouwen die al jaren moeten wachten en al mijn kwaaltjes erbij zouden willen kopen als dat hun verzekerde van een babytje. Blijf geloven in een wonder lieverds! Jullie zijn onwijs sterke vrouwen!
Ik wil ook een ode doen aan alle vrouwen die zwanger zijn. Of de zwangerschap nou op rolletjes loopt of totaal niet. Jij bent een krachtige vrouw. Want man oh man, wat gebeurt er allemaal wel niet in de lijf van ons.
Bij Saar ging ik vlierenfluitend door de zwangerschap heen. Ik werkte nog drie dagen, heb een tour gespeeld met Op en Top vrouw (lees 9 shows in 4 weken – naast dus drie dagen werken he… HOE DAN? ) en heb samen met mijn man (en familie en vrienden) een huis gekocht, verbouwd en verhuist. En ja – ik stond met 34 week op een steigertje al onze kozijntjes te verven. Je weet wel… van die lekkere houten ….. Zo goed als ik me toen voelde, zo anders is het nu. Daar waar ik uitkeek naar de zwangerschap en me voorgenomen had om ervan te genieten… is het nu elke dag een keuze om blij te zijn… Dat blij zijn gaat helaas niet vanzelf met deze zwangerschap. En dat is lastig en pijnlijk en geeft soms een rot en een schuld-gevoel.
De eerste weken nam ik de kwaaltjes een beetje voorlief. Het hoort erbij – was mijn motto en ook bij de zwangerschap van Saar had ik wel dat ik enorm moe was en niet goed kon avondeten. Maar dat hield op na een week of 15… maar inmiddels in het derde trimester (32 weken zwanger), voel ik me nog steeds niet goed. Ja de misselijkheid is voor het grootste gedeelte weg, maar eten is nog steeds lastig. Ik krijg van het kijken naar een spaghettisliert al spontane zuurbranden en heb regelmatig totaal geen zin in eten. De vermoeidheid lijkt alleen maar erger te worden. En als ik bedenk dat ik nu nog een week of 8 moet, kan ik wel janken.
Bij Saar had ik voornamelijk heel veel positieve hormonen tijdens de zwangerschap. Ik had energie, voelde me goed. Mijn hoofdpijn die ik regelmatig had, was de hele zwangerschap weg en ik zat goed in mijn fel. Nu loop ik hele dagen met hoofdpijn, heb veel harde buiken. Mijn bloeddruk is soms een beetje hoog en mijn ijzer te laag. Ben enorm vermoeid, heb kramp in mijn kuiten, aambeien zijn er ook in overvloed en enorm veel pijn in mijn bekken, schaambot en onderrug. Dat gepaard met zuurbranden en sommige nachten 30. keer wakker, maakt het niet totaal een leuk feestje dit zwanger zijn.
En natuurlijk houd ik my eyes on the Price… maar hallo ik voel me het grootste deel van de dag gewoon flink klote… en dan moet ik maar positief blijven? Nou dat lukt na ruim 7 maanden niet meer altijd… En dat met een rondrennende puber.. eh ik bedoel peuter en het halve huis op de kop ivm een verbouwing. Nee zo had ik het me niet voor gesteld.
Het is een soort van… we zijn er bijna maar nog lang niet eigenlijk… Want hoe blij ik straks ook ben dat onze zoon er is en ik hopelijk weer mijn ‘normale’ lijf een beetje terug krijg… zo spannend vind ik het ook. Toen ik bevallen was van Saar was er geen roze wolk hoor. Wel een borstontsteking, twijfel en me heel ongelukkig voelen. De bevalling was verschrikkelijk en ik heb hormonaal meer dan een jaar moeten bijkomen voor dat ik me weer een beetje mezelf voelde. Dus tja…
Om heel eerlijk te zijn, zie ik er best tegenop. Ja we hebben heel bewust gekozen voor een tweede kindje. En nee ook dat ging niet in 1 keer. We zijn na 6 weken zwangerschap ook een kindje verloren. Soms besef ik nu pas hoe kwetsbaar zwanger zijn ook is. En ik kijk er naar uit om straks een gezinnetje te zijn van vier. En ik ben enorm dankbaar hoe gegroeid ik ben in het moederschap. Want daar waar ik het maar probeerde te doen zoals ik dacht dat het hoorde, heb ik steeds meer mezelf gevonden. Ook als mama en ik heb er zo’n zin in om totaal mijn eigen pad te gaan met deze babyboy! Maar ik vind het ook mega spannend. En ik bid regelmatig dat ik niet ingeleid hoef te worden (wegens al die stomme kunsthormonen) en dat de slechte hormonen die ik nu heb, straks vervangen worden door de goede en dat ik me lekker in mijn vel voel en het goed aan kan.
Laten we eerlijk zijn, zwangerschap – mama worden – hormonen – een gezin draaien – aan jezelf blijven denken… het is gewoon heftig en intens. En dat mag ook wel eens gedeeld worden. Laten wij als vrouwen ook elkaar ondersteunen. Niet elkaar aanvallen op de keuzes die we maken. Nou en als iemand kiest voor flesvoeding, nou en als iemand nog 3 dagen werkt naast het zorgen voor 2 kinderen… nou en als iemand ….. (vul maar in) het anders doet dan jij. Daar heeft iemand moed voor nodig. En eigenlijk vind ik dat belachelijk. Dat je moedig moet zijn om je eigen pad te gaan. Dat betekend dus eigenlijk dat, dat niet normaal is. Dat is toch enorm verdrietig. Jij als mama bent uniek en jij kan als enige het beste geven aan jouw kinderen. Waarom zou je het dan doen zoals iemand anders? STOP daarmee! NU!! Alleen door het beste uit jezelf te halen, kan je ook het beste uit je kids halen. Dat je offers brengt als mama, dat hoort erbij. Maar jezelf volledig voorbij lopen, dat vraagt niemand van je – behalve jijzelf.
Zo en nu ga ik serie kijken.. mijn peutertje is naar de peuterschool en eigenlijk moet ik mijn werk afronden (bijna verlof)… maar ik heb geen zin.. dus dikke doei
Liefs Barbara
Ben jij nou een mama die haar eigen pad een beetje kwijt is? Tijdens deze zwangerschap heb ik een opleiding mogen volgen tot coach. En speciaal voor mama’s heb ik een prachtig programma om weer dicht bij jezelf te komen. Ben je benieuwd (en je leest het, ik heb ook lang niet alles voor elkaar), dan kan je een kijkje nemen bij het coachingstraject: Ik heb mij lief. Je kan me ook een mailtje sturen (info@liefsbarbara.nl) als je graag gecoacht wilt worden. Ik help je graag.
