Zo… dat heeft even een jaartje of drie geduurd voordat ik die zin hardop durfde te zeggen. Want JA! Ik ben een oermoeder ondanks de fles en dat meneer zijn meeste slaapjes lekker op zijn eigen kamertje slaapt…. En ik wil dus ook tegen jou zeggen: als je je hart volgt, luistert naar Gods fluisteringen – dan ben je echt een oermoeder!
Toen ik drie jaar geleden bij Saar de keuze maakte om na 6 weken volledig over te gaan op de fles, heb ik me vreselijk slecht en schuldig gevoelt. Het zaadje van de gedachte: ‘ik ben een slechte moeder’, was al eerder geplant en deze beslissing gaf als het ware een scheut water over het zaadje waardoor de distel ging groeien. Want ja… als je echt een goede moeder wilt zijn, dan heb je alles voor je kindje over en geef je borstvoeding… toch?
Ik geloof absoluut dat borstvoeding iets heel moois kan zijn. Het is immers door God bedacht en alles wat Hij bedenkt is goed. Maar als het niet goed loopt en je er zelf aan onder doorgaat en juist dat stukje geborgenheid wat je je kindje geeft tijdens borstvoeding, als het ware wegneemt… kan het niet de bedoeling zijn dat je kosten wat het kost dit doorzet. En geloof me – ik heb alles geprobeerd. Ik heb doorgezet, hulp gehad, gedacht om te stoppen en toch weer doorgezet… tot dat ik niet meer kon. En bij mij was dat (al) naar 6 weken. En eigenlijk was het kwaad al geschiet want ik had inmiddels echt een hekel aan knuffelen met de baby gekregen… elke keer dacht ik… pff daar heb je haar weer… en tja dat was weer een plens water op dat negatieve zaadje en de distel bleef groeien.
Het vervelende met zulke gedachten is, dat je geneigd bent om dan de dingen die deze gedachte ondersteunen eerder op te slaan, dan positieve meningen. Eigenlijk hoor je wat je wilt horen en dat wordt de voeding van je distel. De gedachte dat ik een slechte moeder was, heeft niemand mij aangepraat. Dat heb ik zelf gedaan. Alleen zijn de meningen – goed bedoelde adviezen – en bijvoorbeeld dingen die ik las, de voeding geweest om de distel groter en groter te laten worden. En vooral dat laatste vond ik erg moeilijk. Want overal waar je op een ‘moeder-blog of site, magazine of wat dan ook’ kijkt – is er vaak alleen maar aandacht voor de mama die borstvoeding geeft. Je leest overal hoe goed het is, hoe mooi het bedacht is en hoe goed je het doet als mama als je dit je kindje geeft. En dat steekt… dat steekt heel erg…
Daarom wil ik (zonder dat ik af doe aan de borstvoeding-mama’s) een ode brengen aan de mama die de fles geeft. Ik snap dat er veel verschillende redenen zijn waarom mama’s overstappen op de fles. Voor mij was het de onrust die het mezelf gaf, het ongrijpbare waar ik onzeker van werd, de tijd die het koste, de geborgenheid die juist afnam en het ongemakkelijk voelen van het voeden bij anderen waardoor ik heel veel alleen was en me eenzaam ging voelen. Wat je reden ook is. Als jij diep in je hart ervaart dat de fles een beter alternatief is voor jou en je kindje, volg je hart.
Kijk ik vind het enorm knap als je kiest voor borstvoeding (hoe gezegend ben je als je die keuze kan maken). Ik weet hoe hard werken het is, hoeveel het van je vraagt en hoe toegewijd je moet zijn. Maar dat betekend niet dat ik als ‘fles-mama’ minder toegewijd ben. Doordat ik zo toegewijd ben heb ik opnieuw deze keuze gemaakt bij Nijs. En ook deze keer had ik een enorm schuldgevoel. Maar ik wist dat dit een goede keuze was. En ik kan je vertellen. het geeft enorm veel rust. Bij mij, bij Nijs – maar ook bij de rest van het gezin. En kijk even hoe goed Saar gelukt is – dan gaat het ook zeker goed komen met Nijs hoor!
Oermoeder zijn heeft niks te maken met de keuzes opzich – maar met het feit dat je durft te kiezen. Dat je keuzes gebaseerd zijn op de Hemelse fluistering in je hart. Niks meer en niks minder. Als je daar naar kunt luisteren en gehoorzaam bent – dan ben je een oermoeder, want dan doe je wat het beste bij jou en je kindje past.
Soms merk ik nog steeds dat ik een positieve post over borstvoeding lastig vind. Maar dat ligt totaal bij mij. Want ergens is de gedachte dat ik ‘geen goede moeder ben’ er af en toe nog steeds. En dan steekt het toch nog even. Maar gelukkig al veel minder dan eerst. En ik kan het veel beter loslaten omdat ik weet dat ik goed gekozen heb. En dat het feit dat ik dat durfde, dat maakt mij een oermoeder! En jou ook!
Liefs Barbara
Binnenkort komt er een nieuw coachings-programma. Speciaal voor mama’s met baby’s. De tijd met een baby is enorm intens. We lopen als snel op onze reserves (hallo gebroken nachten) en het is lastig om de Hemelse Fluistering te kunnen horen in ons hart. Ik help je graag om je in deze tijd te begeleiden en je te helpen luisteren naar je eigen hart, om je energie weer een beetje op te bouwen en om je zorgen om te zetten in vertrouwen. Wil je op de hoogte gehouden worden? Stuur een mailtje naar info@liefsbarbara.nl en ik zorg dat je in de loop van juli een mailtje ontvangt met alle informatie over dit programma.
