Een hele goede morgen/middag/avond! Hoe is het bij jou? Hier gaat het lekker. We zijn momenteel heerlijk op vakantie. De sfeer zit er goed in, we zijn blij, doen rustig aan, zijn nog steeds verschrikkelijk moe.. maar ach wat maakt het uit. We eten minimaal 2 ijsjes per dag, leven op kleine droge worstjes en kaascrackers en spelen eindeloos verstoppertje in ons mega-mini huisje op de camping. Ja, ja want in plaats van kamperen (leek me niet zo chill met een baby die een beste set longen heeft), zitten we super huiselijk in een huisje. Midden in het bos op de Utrechtse Heuvel nogiets.. En het is heerlijk! Oh en de tent paste ook echt NO WAY nog bij in de auto met al die kindermeuk die je mee sjouwt… pffff…
Maar even serieus.. het gaat goed. Het is nog steeds zoeken en wennen, maar dat is oke. Nijs doet het super! En hij kan weer poepen! Halleluja. Zo fijn! Man zeg nou zelf… wat is er lekkerder dan poepen… (luistertip: wat is er lekkerder dan poepen – Brigitte Kaandorp …. geniaal!). En hij verwent ons deze vakantie met uitslapen… ja ja tot…. (tromgeroffel)…. 05:13 uur! (En dat is super chill want de drie ochtenden hiervoor was hij er telkens tussen 4 en 4:30 uur. En dan denk je.. nou ja dan leg je m daarna toch weer in bed… Ik kan je vertellen dat proberen we ook heus… maar helaas pindakaas.. meneer heeft een deels omgedraaid ritme en zijn dagen (en dus ook die van mij), beginnen om die tijd. Gaat vanzelf schuiven zei de kinderarts. Dus tja.. het is niet anders. Ik heb dus weer een avondklok (anders ben ik niks waard de volgende dag) en geen sociaal leven (beetje overdreven). Maar ik blijf vertrouwen en hopen en ik zie een mooie 6 op mijn wekker in de zeer nabije toekomst!
Ik zei laatst tegen een vriendinnetje: ‘het is een beetje gek, de dagen duren soms lang maar de weken gaan toch wel weer snel voorbij’. En zo voelt het echt. Een dag kan enorm lang duren. Helemaal als het soms dwarse buien regent van mijn andere schat en Joël aan het werk is… man dan lijken er opeens 50 uren in de dag te zitten. Maar toch vliegen de weken voorbij. Het is alweer bijna juli. En dan betekent dat Nijs alweer bijna 2 maanden is… en de peuterspeelzaal binnenkort ook vakantie heeft… HUILEN!
Verder ben ik blij om te melden dat, op een aantal dingen na, het goed gaat met mij. Deze twee weken kom ik echt wat meer tot rust nu Joël vakantie heeft en dat is heerlijk. En ook echt nodig, want na al maanden niet goed kunnen lopen ben ik toch maar eens naar de fysio geweest. En dat was maar goed ook.. mijn linkerbekken doet het niet. Een scharnier werkt niet en daardoor is de linkerhelft van de bekken uitgeschakeld. Onder intense en vakkundige begeleiding proberen we alles weer op de goede plek te krijgen en de omliggende spieren (die dus heel braaf de functie van het schanier hadden overgenomen) weer hun eigen ding te laten doen. Man ik had me een pijn.. en nog steeds. Hier op de camping is ook alles ver lopen.. en dat is echt super poep. Maar goed – ik word geholpen, het is te fixen en ik geloof in de kracht van genezing (daar had ik mee moeten beginnen natuurlijk), dus het komt goed. Maar leuk is anders.
Mentaal voel ik me oke. En daar ben ik heel erg dankbaar voor. Deze periode beleef ik zo anders dan met Saar. En dat is mooi en soms ook een rouwproces omdat ik de band die ik nu al met Nijs heb, ook zo graag aan Saar had willen geven. Maar goed Godzijdank is dat allemaal goed gekomen met Saar. En ik weet dat een postnatale depressie iets is wat je overkomt, maar toch… soms maakt het me nog een beetje verdrietig. Ach en dan doet ze weer iets vreselijks liefs.. en dan weet ik.. het zit helemaal goed!
Afgelopen week hielp ze me met iets. Eerder moest ik haar helpen daarmee, maar nu kon ze het zelf. Vol trots zei ze: ‘ik heb bijna geen mama meer nodig’. Haha, nou zo voelt het soms wel. Ze gaat zo hard. En ik ben zo trots op haar. Ik zie hoe ze geniet, haar eigen grenzen verlegt, zich verantwoordelijk voelt en hoe zorgzaam ze is met Nijs (en lomp.. maar goed dat is leeftijd). Ja ze is prachtig! Nu nog zindelijk… daar wordt aan gewerkt… bid voor mij (en mijn wasmachine dat die het volhoudt 😉 )
Terwijl ik naar de bomen kijk (had ik al gezegd dat we midden in het bos zitten), denk ik na over een passend einde van deze blog. Ik ben nog steeds ontzettend moe en loop nog geregeld achter de feiten aan en doe dingen gerust 5 keer omdat ik even niet meer weet of ik het al gedaan had… Zo hebben wij vaderdag een week te vroeg gevierd (en mijn ouders dus ook… die arme mama had twee taarten gemaakt en er kwam niemand op bezoek…) en deed ik laatst bijna handzeep in Saar haar beker ipv ranja… maar goed.. vermoeidheid doet gekke dingen met je;)
Zo gaan we morgen met z’n viertjes op schoolreisje.. Naar het Nijntjes museum. Schijnt super leuk te zijn. We nemen foute bolletjes met salami, kaascrackers en worstjes mee. Daar kopen we wel een ijsje. Want laten we eerlijk zijn.. meer hebben we niet nodig. O,ja m&ms .. daar begin ik zo vast aan… met van die lekker vakantie-proof oploskoffie uit een zakje.. super fout maar oh zo lekker. Ach ja we doen het er goed op. Volgend week doen we wel weer gezond… nu ga ik weer naar de bomen staren en een zak m&Ms eten. Joeh!
Liefs Barbara
